Pleidooi voor de Rechten van onze Kinderen

Deze foto’ van mijn jonge neef kijkt  je recht en doordringend aan.
Dat stemt hoopvol en vol vertrouwen. Je ziet een blik naar de toekomst. 

Hij heeft met verbazingwekkende snelheid, net belangrijke zaken geleerd zoals lopen en praten. Geheel uit zichzelf, vanuit een innerlijke drang om mee te doen, een onaflatend doorzettingsvermogen, nieuwsgierigheid, met vallen en opstaan, met fouten maken. 

Hij gaat  straks als hij vier jaar is naar school.. en juist daar start onze zorg. Kinderen moeten naar school vanaf 5 jaar. Vanuit een goed bedoelde leerplichtwet opgesteld in 1902 om het leerrecht van kinderen veilig te stellen is datzelfde systeem verworden door allerhande aanpassingen in de wetgeving tot een systeem van gedwongen onderwijs. 
Hoe komt het dat we een onderwijssysteem hebben gecreëerd waar kinderen niets te zeggen hebben? Dat we een systeem hebben gecreëerd op basis van dwang en macht. Een systeem op basis van mythes.
Hoogleraar Rob Martens stelde; ‘Het grootste onderwijsexperiment van de laatste honderd jaar is het experiment dat wij nu regulier onderwijs noemen. Ik heb er, na jaren research, geen wetenschappelijke onderbouwing voor kunnen vinden’.  Peter Hartkamp stelt in zijn boek ‘ Het gedwongen onderwijs voorbij’, dat we zelf na meer dan honderd jaar gedwongen onderwijs zo geconditioneerd zijn dat we dit systeem nu als normaal beschouwen’.